Εθελοντική ιστοσελίδα για την υγεία των μεταναστών στην Ελλάδα

HEALTH.IN.GR

Αθήνα — Ειδικοί σε θέματα υγείας αλλά και οι ίδιοι οι μετανάστες μπορούν να συνεισφέρουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους σε έναν δικτυακό τόπο «wiki» που δημιούργησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την παροχή υπηρεσιών υγείας σε μετανάστες.

Το πρόγραμμα Mighealthnet, που διαθέτει και ελληνική ιστοσελίδα, υλοποιείται από ακαδημαϊκά ιδρύματα σε 17 ευρωπαϊκές χώρες με συντονιστή εταίρο την Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το «δίκτυο πληροφόρησης για καλές πρακτικές που αφορούν στην παροχή υπηρεσιών υγείας σε μετανάστες και μειονότητες στην Ευρώπη» μεταξύ άλλων προσφέρει:

• Πληροφορίες για την περίθαλψη, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και την κατάσταση της υγείας των μεταναστών, των προσφύγων, των παλιννοστούντων και των ομογενών, των Ρομά, των θυμάτων trafficking, κ.ά.
• Βιβλιογραφία, εκθέσεις και αναφορές, καθώς και πληροφορίες για τις δραστηριότητες οργανισμών και φορέων που ασχολούνται με την υγεία των μεταναστών.
• Παραδείγματα καλών πρακτικών παροχής υπηρεσιών υγείας στις ευαίσθητες αυτές πληθυσμιακές ομάδες.

Οι διαδραστικές αυτές ιστοσελίδες αναμένεται να αποτελέσουν κοινό τόπο συνάντησης όσων ασχολούνται ερευνητικά ή επαγγελματικά με την υγεία των μεταναστών και να προσφέρουν σε λειτουργούς υγείας, νομοθέτες, ερευνητές και εκπροσώπους των μεταναστών εύκολη πρόσβαση σε ένα δυναμικό σύστημα πληροφόρησης.

Η τεχνολογία wiki, που χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων από τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, επιτρέπει στους χρήστες δικτυακών τόπων να καθορίζουν οι ίδιοι το περιεχόμενό τους.Το πρόγραμμα Mighealthnet συγχρηματοδοτείται από τη Γενική Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Προστασίας των Καταναλωτών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος.

Blogged with the Flock Browser

www.paidiatros.gr - Κέντρο Παιδιατρικής Μέριμνας

ΕΜΒΟΛΙΑ, ΑΠΟΡΙΕΣ, ΚΛΠ

Από τα εμβολιαστικά σχήματα επωφελούνται οι εταιρείες και οι πλούσιες χώρες του βορά και αφήνουμε πχ την υποσαχάρια περιοχή να ταξιδεύει σιγά σιγά πρός τον θάνατο, με τις ευλογίες μας.
και ένα επίκαιρο ανέκδοτο

Μια πολυεθνική εταιρεία στατιστικής, έκανε κάποτε μια παγκόσμια έρευνα.
Ερώτημα: Ποια είναι η άποψη σας για την έλλειψη τροφής στον υπόλοιπο κόσμο;
Η έρευνα απέτυχε παταγωδώς.
Η αιτία;
1.Στην Αφρική ο κόσμος δεν ήξερε τι σημαίνει τροφή.
2.Στην ανατολική Ευρώπη ο κόσμος δεν ήξερε τι σημαίνει άποψη.
3.Στην δυτική Ευρώπη ο κόσμος δεν ήξερε τι σημαίνει έλλειψη.
4.Τέλος στην Αμερική δεν ήξεραν τι σημαίνει υπόλοιπος κόσμος.

Σε απάντηση του σχολίου από το Blog του Ιωάννη Καβαλιώτη γράφει ο ίδιος:

Μάϊος 10, 2008

ΕΜΒΟΛΙΑ, ΑΠΟΡΙΕΣ, ΚΛΠ

Ξεκινώντας μια απάντηση στον συνάδελφο - σχολιαστή της προηγούμενης ανάρτησης μου, θεώρησα καλό να αναρτήσω την απάντηση σαν νέο post (μια και ήταν λίγο εκτενής) αντί να απαντήσω απλώς στο σχόλιο.

Αγαπητέ μου κ. Μάριε Ανδρέου, συμφωνούμε σε πολλά. Τα εμβόλια (παρόλο που είμαι φανατικός υποστηρικτής τους) εξυπηρετούν κατ΄εξοχήν τους έχοντες και κατέχοντες. Τι γίνεται στην Αφρική, Ασία, κλπ κλπ. Ενδιαφέρεται κανείς για το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει;;

Η ηθική φίλε μου είναι δεν είναι μία και ενιαία. Είναι μια πολύ ευλύγιστη έννοια. Άλλη είναι η ηθική των βορείων, όπως λέτε, και άλλη η ηθική των νοτίων. Άλλη των πλουσίων και άλλη των πτωχών. Άλλη η ηθική των ισχυρών και άλλη η ηθική των αδυνάτων. ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ.

Πολύ ωραίο το ανέκδοτο σας. Ακούστε και εσείς μια ανάλογη ιστορία λοιπόν. Που δεν είναι ανέκδοτο. Η διάρροια από ιό Ρότα είναι ήπια με ελάχιστη θνητότητα σε όλες τις δυτικές χώρες. Έχει μεγάλη θνητότητα, όμως, στις υποανάπτυκτες χώρες. Το πρώτο εμβόλιο που βγήκε για τον ιό αυτό, προκάλεσε στη διάρκεια χορήγησης 500.000 δόσεων στις ΗΠΑ, 13-15 περιπτώσεις εγκολεασμού. Πανικός. Η εταιρεία (μετά και από πολλές αποζημιώσεις) το απέσυρε. ΓΙΑΤΙ;;; Γιατί κινδύνεψαν κάποια παιδάκια μιας πλούσιας χώρας.

Η άποψη μου; Ακούστε την. Κάθε χρόνο πεθαίνουν διεθνώς περίπου 500.000-600.000 παιδιά από ιό Ρότα. Αντί λοιπόν η "πολιτισμένη" κοινωνία μας να αποσύρει το εμβόλιο, θα μπορούσε να το χορηγήσει στα παιδιά των υποανάπτυκτων χωρών. Έτσι στα χρόνια ώσπου να βγει το νέο πιο ασφαλές εμβόλιο, θα γλύτωναν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Και ας πάθαιναν ελάχιστα από αυτά εγκολεασμό. Μετρείστε πόσα είναι τα χρόνια από το παλιό έως το νέο εμβόλιο (αν θυμάμαι καλά 5-6), πολλαπλασιάστε επί 500.000 θανάτους το χρόνο και θα δείτε πόσες ζωές χάθηκαν.

Θα μου πείς. Και τώρα που κυκλοφορεί το νέο εμβόλιο, έφθασε στις υποανάπτυκτες χώρες;; Όχι βέβαια. Εκεί συνεχίζουν τα άμοιρα παιδιά να πεθαίνουν και στην "πολιτισμένη" κοινωνία μας συνεχίζουν να γίνονται τεράστια έξοδα από τις εταιρείες για να προωθηθεί το εμβόλιο. Πού; σε παιδιά που μόνο μικρή επιβάρυνση οικονομική θα έχουν αν νοσήσουν και φυσικά κάποια διαταραχή του οικογενειακού ρυθμού. Και τα έξοδα είναι πολλά. Γιατροί, συνέδρια, ομιλίες, ταξίδια. Γιατί κανείς δεν μείωσε κάτι από αυτά για να στείλει εμβόλια στην Αφρική ή στην Ασία; Ποιος νοιάζεται; Μήπως ο γιατρός που πάει ταξίδια;; Μήπως τα ξενοδοχεία που εισπράττουν; Μήπως οι εταιρείες που κερδοσκοπούν; Μήπως το κράτος που φορολογεί όλα αυτά;

Βέβαια και εγώ υποστηρίζω τη χορήγηση του εμβολίου. Αλλά με το πνεύμα της πάγιας άποψης μου : "όταν υπάρχει εμβόλιο οφείλουμε να το χορηγούμε". Αυτό δεν σημαίνει χορήγηση επιλεκτική. Σημαίνει χορήγηση όπου δει. Παντού. Και κυρίως σ΄αυτούς που το χρειάζονται περισσότερο.

Μήπως γίναμε πολλοί στον πλανήτη και οι ισχυροί δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή των ταπεινών; Λέω, μήπως.

Μήπως η εκκλησία, ο πανίσχυρος και πάμπλουτος αυτός οργανισμός κάθε κράτους, θα μπορούσε να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή; Να διαθέσει κάποια από τα πολλά που κατέχει, να αγοράσει εμβόλια και να τα προωθήσει εκεί όπου αν δεις το βλέμμα ενός παιδιού ή ακόμη και ενός ενήλικα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου; Και θα αισθάνεσαι ενοχή κάθε φορά που πετάς ένα φρούτο ή κάποιο φαγητό ή κάποιο αφόρετο ρούχο; Μάλλον αδύνατη μου φαίνεται τέτοια ευαισθησία για τον οργανισμό αυτόν. Με κατηγορούν πολλές φορές ότι επιτίθεμαι στη θρησκεία. ΟΧΙ. Πιστεύω βαθύτατα. Αλλά στη θρησκεία. Την εκκλησία, όμως την διοικούν και την διακονούν άνθρωποι. Και δυστυχώς πολλές φορές δεν είναι αυτοί που θα έπρεπε να είναι.

Έτσι έχουν αγαπητέ μου φίλε τα πράγματα. Μήπως φθάσαμε στον πάτο της απαξίωσης των πάντων; Μήπως πέραν του εαυτούλη μας δεν μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο; Δεν βλέπετε τα άγρια κερδοσκοπικά παιχνίδια με το πετρέλαιο και το δολάριο; Που πάνε να τινάξουν όλο τον πλανήτη στον αέρα;

Αυτά!!

Αναρτήθηκε από J. KAVALIOTIS στις 00:05

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1970 - www.paidiatros.gr

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1970







Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε 2 ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,
2 ώρες ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μεσημεριανό ύπνο να ξεκουραστούμε
και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, 5 άτομα σε ένα Φιατάκι (όσοι είχαν) και
δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά,
κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν λίγες και φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια (ξύλινα σπαθιά, πετροπόλεμος).
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.



Παίζαμε σε χωματόδρομους όπου κάθε πτώση έχει αφήσει σημάδια στα πόδια μας…

Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.

Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει.

Υπήρχαν άδεια οικόπεδα με θηριώδεις μολόχες που η επαφή τους έτσουζε οδυνηρά.



Φοράγαμε κοντά παντελόνια μέχρι τα 15…

Τότε δεν υπήρχαν κινητά και δεν είχαν όλα τα σπίτια τηλέφωνο.

Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.

Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.
Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet..

Εμείς είχαμε φίλους.

Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.
Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου που πέφτανε σε αυλές και δεν τις ξαναβλέπαμε ποτέ.

Άλλες τόσες πέθαναν από ένδοξο θάνατο με σχήμα σαν πεπόνι.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή,
παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Είχαμε σφεντόνες

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα.

Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας,
ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο!
Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.
Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία
χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο

chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε...