Παρά πολλά χρόνια η Ελλαδίτσα προσπαθεί να αδικήσει τους ανθρώπους της και τελικά νομίζω το καταφέρνει.
Μετά τη μαζική μετανάστευση της δεκαετίας του ΄60, είτε φεύγοντας στην αλλοδαπή, είτε μεταναστεύοντας στα αστικά κέντρα της, πιστέψαμε ότι τα πράγματα θα ισορροπούσαν και η κοινωνική δικαιοσύνη θα αποδιδόταν στο σύνολό της.
Φρούδες ελπίδες, Τα πράγματα χειροτέρεψαν και ο μέσος Έλληνας προσπαθεί να «φτιάξει» οικονομικά τη ζωή του με οποιοδήποτε τίμημα. Ξεπουλάει όνειρα, αξίες, την ίδια του την αξιοπρέπεια, αρκεί να τα κονομήσει.
Μ αρέσει ο Λαζόπουλος γιατί Αριστοφανικά καταγράφει την σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας.
Μου άρεσε ο Κρητικός που τον είχε «βγάλει» στο πρωινάδικο του ο Καμπουράκης που φώναζε εκλιπαρώντας στο πανελλήνιο: «μου τον πήρανε, μου τον πήρανε μέσα απ τα χέρια, μου πέσανε πέντε και μου τον πήρανε», εννοώντας για τον επικείμενο στραγγαλισμό που ήθελε να επιβάλλει σε κάποιον ανεγκέφαλο διευθυντή του ΙΚΑ στη Κρήτη.
Πολύ μου άρεσε η φράση του.
Ξέρετε πόσους θέλω να στραγγαλίσω, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το κάνω; Ίσως να φταίει ο καθωσπρεπισμός μου, ίσως να μην έχω τα κότσια να το κάνω. Το σίγουρο είναι ότι θα το κάνει κάποια μέρα η γυναίκα μου.
Βλέπω τα παιδιά τους φοιτητές να κρατάν ομήρους τους πρυτάνεις και πολύ το χαίρομαι. Ξέρετε γιατί; Γιατί δε τόκανα εγώ σαν φοιτητής. Νάχω τον υπουργό Υγείας στο γραφείο του να μας ξεφτιλίζει (σαν σύλλογο φοιτητών της Ιατρικής) και να κτυπά το χέρι του στο τραπέζι και να φωνάζει. Θα παράγω τόσους γιατρούς που θα παρακαλάνε να πάνε στο Αι Στράτη (στη Λήμνο). Με τέτοιες αντιλήψεις προσπαθούσε να αντιμετωπίσει την κοινωνική πρόνοια και την πρωτοβάθμια περίθαλψη ο τότε υπουργός (Γιώργος Γεννηματάς),. Βέβαια με τον ίδιο τρόπο σκέψης αντιμετωπίζουν και τη σημερινή γενιά. Μια γενιά που προσπαθεί να επιβιώσει με 700 ευρώ. Που σκέψη βέβαια για γάμο, οικογένεια και αποκατάσταση. Και όποιος τα θίξει, μπορεί να έχει τη τύχει του Κούλογλου από την κρατική τηλεόραση.
Το συζητάμε με τη γυναίκα μου, μήπως πρέπει να φύγουμε στο εξωτερικό, σε άλλη χώρα 
όπου στα καμένα δεν φυτρώνουν σπίτια και βίλες αλλά δένδρα και πράσινο, όπου στην άμμο χτίζεις μικρές και ψεύτικες κατασκευές με κουβαδάκια και όχι τεράστια συγκροτήματα ξενοδοχείων και κατοικιών.
Βαρεθήκαμε να μας κλέβουν αέρα, νερό, φως την ίδια μας την αναπνοή.
Που θα πάει ρε Λάκη, θα γυρίσει ο τροχός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου